Και τι είναι αυτό που μένει τελικά;

Η ουσία είναι οι άνθρωποι...

Τα πράγματα είναι απλά, αλλά έχουμε μάθει να τα κάνουμε σύνθετα. Έχουμε συνηθίσει να τα περιπλέκουμε και στο τέλος να μην ευχαριστιόμαστε ουσιαστικά τη ζωή μας, τις σχέσεις μας με τους άλλους, την απλή αλλά χαμογελαστή καθημερινότητά μας.

Είναι τόσο απλά, τόσο μικρά και τόσο καθημερινά αυτά που μας προσφέρουν την απόλυτη ευτυχία και εντυπώνονται για πάντα στο μυαλό μας, αλλά εμείς δεν είμαστε εκεί... γιατί σκεφτόμαστε το μετά, το αύριο και κάνουμε σχέδια για το μέλλον, τα οποία στην πραγματικότητα ποτέ δεν γίνονται  έτσι όπως -χάνοντας το παρόν- τα σχεδιάζαμε.

Και στο τέλος, τι μένει;

Όταν φτάσεις στο τέλος... Και κοιτάξεις πίσω σου.... Νιώθεις πλήρης; Νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
Αυτό που μένει είναι η αγάπη. Η αγάπη που έδωσες, που πήρες, που μοιράστηκες. Η αγάπη και τα χαμόγελα.
Η ΑΓΑΠΗ.